இந்திய இறையாண்மையும் இஸ்லாமிய சமுதாயமும்

இந்திய இறையாண்மையும் இஸ்லாமிய சமுதாயமும்..

                                                               சி .ஜே.ஷாஜஹான்

இஸ்லாமியர்களின்  புனித மாதமான ரம்ஜான் பிறை பார்த்தலுடன் தொடங்கிவிட்டது. வைகைறையிலிருந்து சூரியன் மறையும் மாலை வரை  உண்ணாமல், தண்ணீர்கூட குடிக்காமல்  , ஆண்களும் பெண்களும் நோன்பிருந்து  இரவு நேரத் தொழுகையில் ஈடுபட்டிருக்கும் மாதம்.  முஸ்லீம்களின் இறை வேதமான திருக்குரான் வானவர்  ஜிப்ரீல் மூலமாக நபிகள் நாயகத்திற்கு மதீனாவிலும் மக்காவிலும் அருளப்பட்ட புனித மாதம். பள்ளிவாசல்கள் இரவுநேரங்களிலும் நிரம்பி வழிகின்றன.

மறுமை வாழ்விற்காக மட்டுமே எப்பொழுதும்  கையேந்தும் கைகள், இன்று  இலங்கை குண்டு வெடிப்பினால்  ஏற்பட்டிருக்கும்  சமுதாய எதிர்மறைத் தாக்கம் , இன்னும் சில நாட்களில் வெளிவரப்போகும் மக்களவைத் தேர்தல் முடிவுகளினால் ஏற்படப்போகும் சமூக எதிர்வினைகள் பற்றிய கவலை சூழ்ந்த அச்சம் காரணமாக  இன்னொரு எதிர்பார்ப்பையும் தங்கள் இறைவனிடம் முன்  வைப்பதை இந்தியா முழுவதும் உணரமுடிகிறது.

நாடு விடுதலையடைந்த இந்த எழுபத்தியிரண்டு ஆண்டுகளில் இந்து- முஸ்லீம் மதக் கலவரங்கள் ஆங்காங்கே வெடித்தபோதிலும் இந்திய இறையாண்மை இன்று போல் என்றும் வலுவிழந்ததில்லை. பெரும்பாலான கலவரங்கள் வட இந்தியாவில் குறிப்பாக உத்தரப்பிரதேசம், பிஹார், மத்தியப் பிரதேச மாநிலங்களில் உருவாகி அந்தந்த மையங்களில் அடங்கிப் போனதுதான் உண்மை. ஆனால் இன்றோ நிலைமை வேறு.  நேரிடை வன்முறையைவிட , உணர்ச்சிகளின் உளவியல் வன்முறை , இந்த இரண்டு சமுதாயங்களுக்கிடையே அகழிகளைத் தோண்டி , போர்க்கள சூழ்நிலையை உருவாக்கியிருப்பது இந்திய இறையாண்மைக்கு மிகப் பெரும் சவால்.  நேற்று வரை அண்ணன் தம்பிகளாகப் பழகியவர்கள்  சமூக வலை தளங்களில் எதிரிகளாகத் தாக்கிக் கொள்வதைப் பார்க்க வேதனை மிகுகிறது. வடக்கில் தொடங்கிய இந்த நச்சுக் காற்று இன்று தமிழகத்தின் நல்லிணக்க சமூக வாழ்வையும் விட்டு வைக்கவில்லை.

இந்து மதம் சகிப்புத் தன்மையுள்ள ஒரே மதம் . மற்ற மதங்களை ஆக்கிரமிக்காத மதம் என்று ஒருபக்கமும், இஸ்லாமென்றாலே அமைதி, இங்கே தீவிரவாதமிற்கே இடமில்லை என்று இன்னொரு பக்கமும் சொல்லிக் கொண்டு பழியை மற்றவர்கள் மீது சுமத்தியவாறு இன்னமும் எத்தனை நாட்கள் நம்மை நாமே ஏமாற்றிக் கொள்ளப்போகிறோம்  ? 

இந்திய இறையாண்மை இன்று கேள்விக்குறியாகியுள்ளது.

ஆட்சியைத் தக்கவைக்க உணர்வுகளுக்கு எரியூட்டும் ஆளும் அரசியல்வாதிகளும்,  ஓட்டு அரசியலுக்காக சுய நலத்துடன் இயங்கும் எதிர்க் கட்சிகளும் , நாட்டின் நலத்தில் அக்கறை கொண்ட சமூக இயக்கங்களும் , இந்திய இறையாண்மையைக் காப்பாற்றத் தவறினால் இன்னொரு நவகாளியை இந்தத் தலைமுறை சந்திக்கும் அபாயம் வெகு தொலைவிலில்லை.

வேதனை தரும் இந்த சூழியியல் நிலைமைக்கு யார் பொறுப்பேற்பது ?  அகண்ட பாரதம் என்ற இலக்கில் பயணிக்கும் அமைப்புகளின் அணியிலிருந்து ஆட்சிக்கு வந்திருக்கும் அரசியல் ஆளுமையின் கொள்கை முடிவுகளா அல்லது சிறந்ததொரு  தலைமயில்லாது , இறக்குமதி செய்யப்பட்ட  ‘ வகாபியிஸம் ‘ ‘ சலாபியிஸம் ‘ மற்றும் இந்த மண்ணில் மலர்ந்த ‘ சூபியிஸம் ‘ ஆகிய நேரெதிர் இறை வணக்கக் கொள்கை   வேறுபாடுகளால் பிளவு பட்டுக் கல்வியிலும், பொருளாதாரத்திலும் பின் தங்கிப்போன இஸ்லாமிய சமுதாயத்தின்  பிற்போக்குத்தனமா ?

பொறுப்புக்குக் காரணம் யாரென்ற ஆய்வைவிட , புதியதொரு நட்புக்கரம் நீட்டி , நம்பிக்கைத்துளிகளை விதைப்பதுதான் இன்றைய காலத்தின் கட்டாயம். இதில் இந்திய இஸ்லாமிய சமுதாயத்தின் பங்களிப்பும் , கருத்து மாற்றமும் இன்றியமையாததென்பதைச் சுட்டிக்காட்டுவதே இந்தக் கட்டுரையின் நோக்கம்.

இந்திய இஸ்லாமிய சமுதாயம்- பின்னணி

இந்திய மக்கள் தொகையான 136 கோடி யில்  ( 2019 )  இஸ்லாமியர்கள் 18 சதவிகிதம் , 24 கோடி பேர் வசிப்பதாக புள்ளிவிவரங்கள் தெரிவிக்கின்றன.  உலக இஸ்லாமிய மக்கள் தொகையில் இந்தோனிஷியாவிற்கு அடுத்தபடியாக இந்தியாவில்தான் அதிக முஸ்லீம்கள் வாழ்கின்றனர். இது பாகிஸ்தானின் மொத்த மக்கள் தொகைக்கு சமம்.  சவுதி அரேபியாவைவிட எட்டு மடங்கு அதிகம். வளைகுடா நாடுகளின் மொத்த மக்கள் தொகையே 7 கோடிதான். இந்திய முஸ்லிம்களின் மக்கள் தொகை அமெரிக்காவின் 34 கோடி மக்களில் 72 சதவிகிதம்.

இப்படிப் பெரும்பான்மையான ஒரு சமூகம் சிறுபான்மையினராகக் கருதப்பட்டு குறுகிப்போயிருப்பது இந்திய வாழ்வியல் முரண். இரண்டு மூன்று  சதவிகித வேலை வாய்ப்புச் சலுகைகளுக்காகத் தங்கள் சமூகத்தை சிறுபான்மை என்ற அடைப்புக்குள் நிரந்தரமாக வைக்கப் போராடும் முஸ்லிம் அரசியல்வாதிகளின் சுய நலக் குறிக்கோளில் ஒரு சமூகம் தன் தனித்துவத்தை இழந்து போகிறது. அதுமட்டுமல்லாது இஸ்லாமிய இளைய சமுதாயம் தாங்கள் சிறுபான்மையென்ற மன அழுத்தத்தில்   ஒரு வித அச்ச உணர்வோடு வளரும்போது, அவர்களைத் தவறான பாதைக்கு அழைத்துச் செல்வது இலகுவாகிறது. பெரும்பான்மைச் சமூகத்திடமிருந்துப் பாதுகாப்பு தேடவேண்டிய சூழ்நிலையில் இவர்கள் சமூக விரோதிகளிடம் பலிகடாவாகிறார்கள். இந்திய இஸ்லாமிய சமுதாயம் முதலில் இந்த சிறுபான்மை என்ற குறியீட்டிலிருந்து வெளிவர வேண்டும். கல்வி, வேலை வாய்ப்பு, பொருளாதார  வளர்ச்சி ஆகியவை சலுகைகளாலும் இட ஒதிக்கீட்டால் மட்டுமே பெற முடியாதென்பது இந்த எழுபதாண்டு சமூக வாழ்வின் அனுபவம்.

அரேபியாப் பாலைவனத்தில் தோற்றுவிக்கப்பட்ட   இறைத் தூதர் ஆப்ரஹாமின் மதங்களென அழைக்கப்படும் யூதம், கிறித்துவம், இஸ்லாம்  மூன்றில் இஸ்லாம் இறுதி மதம். கி.பி ஆறாம் நூற்றாண்டில் மக்காவில் முகம்மது நபி அவர்களால் ஓரிறைக் கொள்கையின் அடிப்படையில் புத்துருவம் கொடுக்கப்பட்ட மதம்.  கொலை, கொள்ளையென அறியாமையிருளில் மூழ்கியிருந்த அரேபியர்களிடையே இஸ்லாம் ஒரு புரட்சியை ஏற்படுத்தியது. இதே காலக் கட்டத்தில்தான் இந்தியாவில் குப்தப் பேரரசின் பொற்காலம் கலை, சிற்பம், இலக்கியமென கொடிகட்டிப் பறந்தது.

கி.பி ஏழாம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் இஸ்லாம் அரேபிய வணிகர்களால் இந்தியாவின் மேற்குக் கரையோரங்களில் , கேரளாவின் மலபார், குஜராத்தின் கொங்கன் பகுதிகளில் அறிமுகமானது. கேரளத்திற்கு வந்த அரபு வணிகர்கள் தமிழகத்தின் கிழக்குக் கடற்கரை நகரங்களான, கீழக்கரை, காயல்பட்டினம் ஆகிய ஊர்களில் தங்கி வணிகத்தோடு இஸ்லாமியக் கருத்துக்களையும் பரப்பினர். திருமணத்தொடர்பும் தொடர்ந்தது. இதனால்தான் கேரளத்தில் இவர்கள் “ மாப்பிள்ளை ‘ என்று அழைக்கப்பட்டனர். இங்கெல்லாம் இஸ்லாம் உறவு முறையோடு இந்துக்களின் உணர்வுகளோடு கலந்தது .  ஆனால் வட இந்தியாவோ  கி.பி 12 ஆம் நூற்றாண்டிலிருந்து 17ஆம் நூற்றாண்டுவரை டெல்லி சுல்தான்கள், அலாவுதின் கில்ஜியின் அடிமை வம்சம், துக்ளக் மற்றும் மொகலாய சாம்ராஜ்யங்களின் ஆளுமையில் வந்தபொழுது இஸ்லாம் இங்கே ஆட்சி அதிகாரத்தோடு பரவியது. வட இந்தியக் கலவரங்களின் பின்னணியில் இந்த மத மாற்றக் கசப்பு மறைக்கமுடியாத உண்மை.

இன்றைய இந்திய  முஸ்லீம்களின் மரபணுத் தொடர்பும் தொடக்கமும் இந்திய நாட்டோடு பின்னிப் பிணைந்தது. இவர்களில் யாருமே அரேபிய வாரிசுகளல்ல. எனவே இந்திய முஸ்லீம்களை இந்தியாவிலிருந்து வெளியேறு என்று முழக்கமிடுவது வெறும் வெறுப்பு அரசியலேதவிர வரலாற்று உண்மையல்ல.

இந்திய இறையாண்மையின் பின்னணி;

இறையாண்மை என்பது ஒரு தேசிய இனத்தின் மக்கள் முழுச்சுதந்திரத்துடனும் அதிகாரத்துடனும் தங்கள் செயல்பாடுகளை நிர்வகித்துக் கொள்ளும் நிலை. இந்திய அரசியலமைப்பை உருவாக்கிய அரசியல் நிர்ணய சபையின் அறிஞர்கள்  முகப்புரை  (  Preamble ) யின் அறிமுகப்பகுதியில்  ‘ நாம், இந்திய மக்கள் ‘  ( We, the people Of India ) என்றே அரசியலமைப்பை தொடங்குகிறார்கள். இதன் பொருள் , இந்தியாவின் முழு இறையாண்மையை இந்திய மக்கள் தங்களிடத்திலேயே தக்கவைத்துள்ளனர் என்பதாகும். இந்தியாவிலுள்ள அனைத்து மொழி சார்ந்த , மதம் சார்ந்த  இனங்களும்  ‘ வேற்றுமையில் ஒற்றுமை காண்பதை உறுதி செய்வதே நாட்டை வழி நடத்தும்  தலைவர்களின் கடமை எனபதே இறையான்மை.

 அரசியலமைப்பு 42 ஆவது சீர்திருத்தம் – 1976 – மூலமாக ‘  சமய சார்பற்ற ‘  (  Secular ) என்ற சொல் உட்படுத்தப்பட்டது. இதன் பொருள் , இந்தியா எந்தவொரு சமயத்தையும் நாட்டு சமயமாக அங்கீகரிக்காது. மற்றும் தனி மனித சமய நம்பிக்கை , அல்லது வழிபாடு உரிமையில் எந்தவிதத்திலும் தலையிடாமல் சமமாக மதித்தலே சமய சார்பற்ற நிலையாகும். இதனால்  நாடு சமயத்திற்கு எதிரானது என்பதல்ல. மத நம்பிக்கைகளில்   நாடு நடு நிலையைப் பின்பற்றும்.  எந்தவொரு சமயத்தைப் பின்பற்றவோ பரப்பவோ செய்யாது.

அரசியலமைப்பு இத்தனைத் தெளிவாக இருந்தாலும் மைய மாநில அரசுகள் இதைப் பின்பற்றுவது கிடையாது. பெரும்பான்மையான மாநிலங்கள் மதச் சடங்குகளை முன் வைத்து விழா வெடுக்கின்றன. இதுவரை இதை யாரும் பெரிதாகப் பொருட்படுத்தவில்லை. ஆனால் சமீப கால அரசியலில் சமயத்தை அரசு கையாளும் வேகம் சிறுபான்மை சமூகத்தை தூரப்படுத்திவிட்டது.

இதனால் இந்திய இறையாண்மையும்  மதச் சார்பற்றத் தன்மையும் இன்று  சோதனைக்குள்ளாகியுள்ளன.

சமுதாயத்தின் சவால்கள் .

இந்திய இஸ்லாமிய சமூகத்தின் மிகப் பெரும் பலவீனம்  அதனை சரியான பாதையில் வழிநடத்திச்  செல்ல வலுவான தேசியத் தலைமை இல்லாததுதான். 25 கோடி இஸ்லாமியர்களுக்கு மக்களவையில் 100  உறுப்பினர்களாவது இருக்க வேண்டும். ஆனால் இன்று மொத்தம் 22 உறுப்பினர்களே உள்ள பரிதாபமான நிலை. காயதே மில்லத் இஸ்மாயில் சாஹெபிற்குப்பிறகு இங்கு சரியான தலைமை உருவாகவில்லை. மாநில அளவில் சிலரிருந்தாலும் தேசிய அளவில் இவர்களுக்காகக் குரல் கொடுக்க  மதிப்பான தலைமையில்லை . இதனால்தான் எல்லா அரசியல் கட்சிகளுமே வாக்கு வங்கிக்காக முஸ்லீம்களைப் பந்தாடி வருகிறார்கள் .

இஸ்லாமிய சமுதாயத்தின்இன்னொரு பெரிய சவால்  மதம் சார்ந்த கொள்கைகளையும் திருக்குரான் விளக்கும் சட்டங்களையும் சரியான நோக்கில் சமுதாயத்திடம் கொண்டு சேர்க்க இயலாத , உலேமா எனப்படும் சமயப் பேரறிஞர்களின் தெளிவில்லாகுழப்ப நிலை. இஸ்லாமிய சமுதாயம் மற்ற மதங்களைவிட மதக் கட்டுப்பாடுகளை தினசரி வாழ்விலும் பின்பற்றும் சமூகம். ஷரியத் எனப்படும் இறைவனின் சட்டங்களை சாதாரண அடித்தட்டு மக்களிடம் தவறோ, திரிபோ இல்லாது கொண்டு சேர்ப்பதில் சமய அறிஞர்களுக்கிடையே தெளிவில்லாத நிலை.  முத்தலாக் எனப்படும் மண முறிவுப் பிரச்னையில் , மைய அரசு மற்றும் உச்ச நீதி மன்றத்தின் முடிவுகளுக்கு இவர்களால் சரியான நியாயத்தை எடுத்து வைக்க இயலவில்லை. இன்று வரை மணமுறிவு வரைமுறைகளை இந்த அறிஞர்கள் அமைப்பு இஸ்லாமிய சமுதாயத்திடம் கட்டாயப்படுத்தி வழிகாட்ட முடியவில்லை.

சவுதியிலிருந்து இறக்குமதியான இஸ்லாமிய தூய்மைவாதம், தர்கா வழிபாடு , பாபரி மசூதி, மாற்று மதங்களுடன் நல்லிணக்கம் , மதரஸா கல்வி, பெண்கள் வேலை  போன்ற சமூகப் பிரச்னைகளை  எதிர்கொள்வதில் சரியான வழிகாட்டுதலில்லாததால் , இந்த சமுதாயத்தின் இளைஞர்கள் திசை மாறிப் போகிறார்கள். எதிர்மறை எண்ணங்கள் மிக எளிதாக விதைக்கப் படுகின்றன. இளைய சமுதாயத்தின் இந்த மாற்றம் சமுதாயத்தின் மிகப் பெரும் சவால்.

திரு மன்மோகன் சிங் ஏற்படுத்திய சச்சார் குழுவின் ஆய்வறிக்கை  இஸ்லாமிய சமுதாயத்தின் பிற்போக்கை அதிர்ச்சி தரும் புள்ளி விவரங்களுடன்  வெளிக்கொணர்ந்தது. தலித்துகளை விட இவர்கள் பிற்போக்காக இருப்பதை சுட்டிக்காட்டியும் இஸ்லாமிய தலைவர்கள் விழித்துக் கொள்ளவில்லை . மதக் கல்வியோடு நின்று விடாமல் உலகக் கல்வியிலும் முன்னேறாதவரை இந்தப் பிற்போக்குத்தனம் மாறப்பொவதில்லை . தீவிரவாதிகளென்றும், பயங்கரவாதிகளென்றும்  குத்தப்படும் முத்திரைகளும் நிற்கப்போவதில்லை.

ஆட்சி அமைக்கும் எந்த அரசும் 24 கோடி  பெரும்பான்மையான இந்த இஸ்லாமிய சமுதாயத்தை வாக்கு வங்கியாகவோ, மாற்று நாட்டினராகவோ கருதாமல் தேசீய நீரோட்ட்த்தில் இணைத்துப் போவதே நாட்டின் இறையாண்மைக்கு உகந்தது.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

India Needs you....You need India

The bus route from Ahmedabad to Anand was dotted with emerging industries and evergreen rural fields . As part of our case study on corporate business  strategy at  Indian Institute of Management (  IIM  ) -Ahmedabad , we were travelling to Anand Milk Union Ltd ( from where Amul derived its brand name ) with expectation and excitement . The scheduled interactive  personal meeting with Dr Varghese Kurien, father of India’s white revolution and architect of Operation Flood was the reason for our excitement .

It was 1981 and Dr Kurien had already consolidated the cooperative movement in milk production and made India to surpass USA to become the world's largest milk producer . For the first time in the world , milk powder was made out of buffalo milk . Dr Kurien rightly  identified the problems of milk production in our country through his extensive field studies   and also understood the process of  exploitation our cattle breeding milk farmers were subjected to by the private milk producing units. Instead of paying the farmers according to the fat content of the milk that was collected , the middlemen paid them equally on the volume of milk. With the start of Milk cooperative unions where the farmers were enrolled as share holders , the cattle owners were paid according to the fat content of the milk collected . This not only  revolutionised the milk industry but made the positive  impact on the poor economic livelihood of millions of our cattle breeding farmers.

The conference hall was well lit and  when the lights went off, the screen at the middle dropped and  the film “ Manthan “ directed by the acclaimed film maker  Shayam Benegal started playing.  It was a film inspired by the Milk Cooperative movement and was dedicated to the Anand farmers. Girish Carnad and Smitha Patel acted in realistic roles. Seated along with us in the front row  was the  short and stout Milk Man of the nation who went up the stage  after the film. Though he looked very pensive after watching the movie ,  his words came like a  thunder during his address.

" Dear Friends ….. IIMs and IITs were started with a national mission but unfortunately today I see the graduates of IIMs rush to produce and market a new fragrant soap or shampoo to be used by the affluent ladies in their bath tubs    but not interested to work for our poor  farmers . Rural areas need management ideas and IIMs cannot close their eyes to this need . After milk I am planning to enter high end milk products like cheese and butter with Amul as brand and I am confident that we can be on par with Nestle . These products would help to sustain our profitability and all our shareholders would benefit . The semi urban population would for the first time taste the cheese and improve their nutrient values.  Gentlemen, your management training at IIM should be utilised for the larger masses of this nation and don’t waste your business strategies learnt here to market a shining soap or high end shoes . The country needs you for better services and products. “

Every word and expression reflected his sincerity of thought entwined with helpless anger.

Today when I see the catchy Amul cartoons and ads, I salute this man for his mission and dedication . It is a pride that Amul is exported to more than 40 countries and millions of Indian farmers are its shareholders . Amul provides livelihood for to 3.6 million men and  women across 18600 villages in Gujarat, generating an annual turnover of Rs 38,000 crores.

Dr Kurien studied at Layola college and Guindy engineering college at  Chennai and went to Michigan university for his MS in mechanical engineering in 1949 – coinciding with Indian Independence journey. He returned back to India and initiated the white revolution at a time when our nation had started its long journey towards development with its bleeding wings of poverty and communal violence .

 Many of our younger generation may not even  remember him as they remember the birthdays of their favourite film stars. Every year on his birth day  I see a small advertisement appearing in national newspapers issued by the National Diary Milk Corporation. The political leaders may forget this dedicated social engineer but our youth are to be reminded about the mission of such selfless men.

Today our IIMs and IITs are proud to declare the annual salaries of their  graduates after the placement interviews . The salaries run into crores of rupees paid by the foreign banks and multi national companies. It is sad that the original objective of starting these premium institutes is lost and the national revenues are spent to aid and assist MNCs and not our rural masses.  Is it the tribute we pay to those visionaries ?

 We are proud that the graduates of these premium institutes occupy the chief executive posts at  Silicon valley and Manhattan. But the bitter truth is that the Nation invested its rarest resources when it was starving for funds and went around the world to get aid   and established these institutes hoping  to reap the benefits for its impoverished millions .  

The real tribute will flow  only when at least a handful of  our IIM and IIT graduates use their expertise for the uplift of rural million instead of joining foreign banks , fashion chains and silicon companies

My dear Motherland....

My dear Motherland,

Never I imagined that one day I will be writing to you with my heart and soul. Whenever I lived abroad leaving you for years and lived thousands of mile away, I used to long for your embrace and felt the pain of separation. The moment my plane touches the Chennai airport, I felt like kissing your  soil that gave me the dignity of life and  identity of being an Indian.

 Yes…among the races and regions, whites and blacks, poor and rich queuing up in front of immigration officers abroad – from Hong Kong to Holland, from Singapore to Syria , from Alexandria to Amsterdam, I felt proud to show my  dark blue passport bearing our national  emblem of three lions of Ashoka Pillar.. That moment of my own  Indian  identity was  truly exhilarating and exuberant . Today every immigration officer looks at me with amazing respect that I am  your son, the son of a great intellectual country who gave birth to lakhs of youth propelling the world economy in all spheres of life . Most of the world airports are dotted with  young Indians criss crossing the crowds of passengers with  their  laptops and  mobile phones .   Mother .. me and all Indians especially the youth  are indebted to you for bringing  us up with civilised social  culture and harmonious human heritage .

Today I am back in your arms , breathing the fresh air of freedom and fraternity .  The lush green paddy fields of my village  bordered  with the  swinging palm and coconut trees, the sound of the pump sets and its gushing stream of water, the singing birds perched on the power transmission lines carrying the electricity to all the villages around, prove to me you are healthy and growing with confidence . I could feel the beats of hope in your heart and see the rays of optimism in our future.

Today I recollect my loving mother who showed the same hope and optimism when I was born in a government hospital  at Coimbatore city. Seeing the entire hospital decorated with colourful lights and balloons, she was excited that the hospital was celebrating her son’s birthday but when the duty nurse informed her  that the decoration was to celebrate India’s first republic day , she got bit disappointed . But she  felt happy that the entire country would be celebrating the birthday of her son every year. Yes I was born on 26^th January 1950. May be that coincidence might have given me the resolve that I should live as an Indian and die as an Indian.

 Dear Motherland… While my mother taught me the values of compassion with the society, my father taught me the values of nationalism and true patriotism. He  used to narrate the stories of our freedom struggle and the life of our great leaders from Mahatma Gandhi to Maulana Abul Kalam Azad. 

Mother,  I always cherish my childhood days playing in your villages – Puthuppatti and Ponnamaravathy – of Tamilnadu where I used to swim in temple tank and played “ Kittippul “ under the shades of tamarind and  the palm trees. These villages never had electricity nor any bus transport then. When the first bus entered our village all the children ran in amusement and took a free ride . That was the India I was born. Today  I am proud that my motherland has world class highways , Metro & Mono rails,  and all the luxury vehicles of the world along with high quality  state transport buses  connecting all the villages and towns.  Mother, You are the  soul and spirit for me to rest and relax.

In 1970s as an engineering college student ,when I had the opportunity to visit the temples of modern India- from the Steel Plants of Bhilai and Durgapur to the Power Plants at Bakra Nangal and Hiracut, from the Heavy Engineering plants at Ranchi to BHEL Haridwar, I could witness the glimpses of the  emerging industrialised motherland and as young engineers we all  dreamt that one day our India would become the most  powerful industrialised country. Today, with the boom in Information technology and software development , I am happy that the dream is materialising in my own life time.

Yes , my dear motherland,  I could feel that sometimes you are very sad and your eyes are moist with pain. Once you shared with me the causes of that pain…. the growing trend of the caste and communal animosity, the regional and religious hatred, the sufferings of downtrodden and the poor, the gender inequality , the suppression of your daughters and their rights … Do not worry , my dear motherland… this is the passing phase and we shall overcome soon.

You are safe by the devotion and dedication of our great soldiers safeguarding you both on the land borders and on the sea. The lakhs of army personnel, Navy and air force soldiers are dedicating their lives to you.

The Tamil poet Kavi Bharathi sang “   Muppathu kodi muhamudaiyal, sinthanai onrudaiyal.. “  My motherland ..you may have 30 crores  faces ( the population of India in 1930s ) but your thought and goal are one and one alone …

The great Gurudev  Rabintharanath Tagore also sang in his famous poem “ Amar Deshes Mati “

You have become blended in my body,

You have united with my heart and soul,

That verdant, tender form of yours is imprinted forever in my heart of heart

 My dear Motherland ..   Let your face smile always with happiness and joy with 130 crores hearts  praying  for your strength and unity .

Jai Hind